Już w najbliższy poniedziałek 12 września w sejmie odbędzie się konferencja “Dobro dziecka jako cel najwyższy”. Będzie ona poświecona problemowi odbierania dzieci Polakom mieszkającym zagranicą. Chodzi przede wszystkim o haniebne działania niemieckiego Jugendamtu, norweskiego Barnevernet i brytyjskiego Social Service. Być może dzięki inicjatywie klubu Kukiz ’15 i dzięki posłance Barbarze Chrobak władze podejmą bardziej zdecydowane kroki, by pomóc polskim rodzinom. Bo skala problemu jest tak duża, że nie sposób opisać wszystkich historii. Niestety w dalszym ciągu media w dość wybiórczy sposób relacjonują ten temat. W UK tylko parę redakcji zajmuje się tym problemem. Obok Wyspy Emigranta są to Nasze Strony i Nowy Polski Show. Zainteresowanie polskich polityków też jest raczej małe. Choć trzeba zauważyć zmianę na lepsze. Świadczy o tym nie tylko wspomniana wyżej konferencja, ale także stanowisko nowego ambasadora RP w Londynie. Arkady Rzegocki podczas spotkania z mediami polonijnymi stwierdził, że sprawy dotyczące odbierania dzieci polskim rodzinom powinny być rozpatrywane przez sądy w Polsce. Miejmy nadzieję, że to dopiero początek.
Dziś chcemy przedstawić kolejną historię, w której głównym negatywnym bohaterem obok opieki społecznej jest polityczna poprawność. Jej bohaterka przyjechała na Wyspy w czerwcu 2015 roku. Parę miesięcy później została oskarżona o przemoc wobec… męża. Z dnia na dzień stała się osobą bezdomną i straciła dwóch synów. Ta “przemoc” polegała na tym, że w obronie własnej, będąc duszoną, nasza rozmówczyni ugryzła męża w nos. A on zadzwonił na policję i bardzo szybko z kata stał się ofiarą. W tym miejscu trzeba dodać, że mąż jest Pakistańczykiem i w dalszym ciągu przebywa w UK, choć już dawno jego wiza utraciła ważność. Mało tego: Social Service zezwoliło mu na widzenia z synem, którego ojcem nie jest. Ta historia stanowi kolejny dowód na to, że system opieki społecznej w Wielkiej Brytanii jest, cóż, ciężko nie użyć niecenzuralnych słów, po prostu popieprzony. Posłuchajcie i oceńcie sami. A potem pomóżcie. Choćby przez próbę nagłośnienia tej i podobnych historii.
