“W dniu 5.VIII.1944 r. wpadł do naszego domu oddział około 6 uzbrojonych żołnierzy niemieckich rzucając granaty do mieszkań i wołając, by mieszkańcy wychodzili (raus). Wyszłam prowadząc dwóch moich synków, Zygmunta lat 9 i Tadeusza lat 6. (…) Żołnierze zapędzili naszą grupę pomiędzy mieszkaniem dozorczyni a trzepakiem otaczając ja dookoła, ograbili nas z kosztowności. Na środku podwórka ustawili karabin maszynowy, dali do nas salwę. (…) Gdy strzały seryjne umilkły, posłyszałam pojedyncze strzały z pistoletu.
Zobaczyłam, iż żołnierze chodzą pomiędzy zwłokami dobijając z pistoletu lub kolbą karabinu żyjących jeszcze, którzy poruszali się lub jęczeli. Syn mój Zygmunt musiał się poruszyć, ponieważ, już odchodząc od miejsca, gdzie leżeliśmy, żołnierz niemiecki strzelił mu dwa razy w skroń, po czym syn mój skonał.”
To jedna z setek przerażających relacji naocznych świadków. Książka Piotra Gursztyna “Rzeź Woli – zbrodnia nierozliczona” to wstrząsająca historia największej jednorazowej masakry ludności cywilnej na ziemiach okupowanej Polski. Według różnych szacunków Niemcy w ciągu zaledwie kilku dni, od 5 do 7 sierpnia 1944 roku, wymordowali od 40 do 60 tysięcy Polaków. Jest to pierwsza pozycja opowiadająca o tych tragicznych wydarzeniach. Jak dotąd nikt nie zmierzył się z tym tematem. Sama rzeź była następstwem wybuchu Powstania Warszawskiego i zbrodniczego rozkazu Hitlera nakazującego Niemcom zrównanie Warszawy z ziemią i wymordowanie wszystkich jej mieszkańców. Z dziennikarzem tygodnika “Do Rzeczy” rozmawiał Piotr Szlachtowicz:
